saklambac oyunun gizli kahramanlari hayatimizin derinliklerinde saklanmis, bizim onu bulmamizi bekliyor...belki hic bulunmayacagini bilse bile o hep biryerlerden bizi gozluyor...bazen kucuk adimlarla bazen kosar adimlarla gidiyoruz hayatin sonsuzluguna, bilinmezlik bazen korku bazen de cesaret veriyor...ama bu oyunda kurallar kati degil, bir karar bizi aksi istikametlere suruklerken bir karar bizi dogruya goturuyor...biz kurallardan ziyade kendimizi kisitladik hep, tabularimizin esiri olduk, agzimizdan cikan cumlelerin esiri olduk, yani kendimizin esiriydik...
yaraticilik bazen cok sey kazandiriyor ama beklentiler hep bir bilinmeze endeksli ve bizim onu kesfedip anlamamiza gore hislerimize hukmediyor, sorgulamak her zaman cozum de degil aslinda, akisina birak deyip geceriz ya; oylesine...bir doga olayi; yagmur gibi, gunesin yeniden gulumsemesi gibi...
ve biz zayif yaratiklarin en buyuk duasiydi umut cunku umudu olmayan buyuk gunah islemis gibi yalnizliga terkedilmisti...oyun biraz acimasizdi da...tipki oyuncularin acimasizligi gibi, ama onlar da bu oyun icinde bir gun ebe olacaklarindan habersizler mi?kimbilir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder