sonbahar yapraklarla beraber umutlarimi da ayagimin altina serdi...hayatin anlamini bilmek istemiyorum artik, tekduze siradan bir sokakta sonsuzluga dogru uzanmak istiyorum, kimse bilmesin burada niye gezdigimi; sadece hatiralarimi geri almaya geldim, yoruldum aramaktan...yarini merak etmiyorum artik, dunun hayallerini gercegim diye yasamak istiyorum...kendi hayal dunyamin kraliyim ben...istedigim biraz mutluluktu...onu da Tanri bana layik gormedi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder