yorgun bir sairi oynamak ister gibi ellerim yazmak istemiyor, geceyi her an soluyup gozlerimden akan gozyaslarina anlam aramak artik sonsuz bir hayat seruveninde luzumsuz kalmis olsa gerek...ben kendimden hic bu kadar uzaklasmamistim!karanliga yildizlari yapistirdim kendime yalandan hayaller uretebilmek icin...bunun adina mutluluk dedim ama hic ulasilmayacak kadar uzaga biraktim...yeter ki varligini bileyim ulasmasam da olur...tipki kalbime hic ulasamayacagim bir askin resmini koydugum gibi...onun da varligi yeter bana!kendim icin istedigim seylerin hepsi minik avuclarimin arasindan ucup giderken dokmustum bu gozyaslarini...iste anlam burada sakli olmali...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder