goodbye cruel world

hayat benim o kucuk penceremden gorundugu gibi degildi bunu ogrenmekte biraz geciktmis olsam da sokak lambalarinin yalanci isiklarina perdemi cekip karanligima cekiliyorum, kendimi yalniz ama huzurlu hissettigim bir kose...kucuk ama bir zamanlar o kadar doluydu ki benim icin, hayallerimle doldurmustum...beklentilerimi mantar panodan birar birer sokerken panoda kalan izlerden anladim kendi hayal dunyamin zenginligini ama sokerken de gercekler karsisinda yitirdigim yaraticiligim bir gozyasi gibi dokuldu...

belkide gormek istedigimi gordugum icin kendim sokmustum bu hale kendimi ama gecmise dair duydugum en ufak bir pismanligim yok, cunku bugun varligimin yegane nedeni bunlar ve kaybettiklerime tiksinerek bakmak yerine aci verse de empati yapabilmenin olgunlugunu tattirdilar bana...kendime sakladigim masallarim kaldi elimde, ben onlari komidinin ikinci cekmesine sakladim...

uykuya yenilmeden once yapilacak o kadar cok isim var ki, icimde hic enerji kalmamis gibi gorunse de guc toplamak icin savunmaya cekilmis yorgun bir ordudan farksizdim su an...duvarlarin soguklugu yuzume vuradursun yanaklarim kizarik ve biraz terlemisim, kabullenmek bu olsa gerek yenilgiyi...butun enerjiyi rovansa saklamak istiyorum...uyumak istiyorum belki bilmedigim bir peri ruyama girmek icin uyumami bekliyordur...hoscakal acimasiz dunya...senin kontrol edemedigin cennete gidiyorum...hoscakal!

as long as you believe...