gozlerimden uykuyu alan melekler ruyalara cozum bulmadan gitmis, kendime gecenin karanliginda sonsuzluktan umut yildizlari topluyorum, kimbilir belki biri farkeder bu yeryuzu surgununde…sessizligin girdabinda unutulmaya yuz tutmus ask masallarini okuyorum, dogrusu pek yasayamadigim ve zaman icinde unutulmaya yuz tutmus bir duygu bile olsa, sarabin dudakta biraktigi tat gibi bazen eksi bazen tatli; en azindan ben oyle hatirliyorum...
mumlarin isteksiz isiklari altinda aklimdaki bir iki misrayi kagida dokmeye calisirken, pencere pervazindan sizan soguk somineden gelen atesin sicakligini yenmis, usumekten midir; korkudan midir bilinmez bir urperti sardi tenimi, pastel renkler kaderim olmus eski fotograflar misali; biraz yipranmis ama hatiralarla dolu...yagmur yerini gecenin ayazina birakmis; gocmen kuslar donmemek uzere kanatlanmislar , sehir unutulduguna uzulmuyor , yeryuzu surgununden kacabilmelerine seviniyor aslinda…sabahlari beklemek zorlasmis golgelere karsi anlamsiz bir kin beslemeye basladim, yalnizligin asaletini bozmaktan baska ne ise yariyorlar bilmiyorum...
bitmemis bir hikayeye daha son noktayi koyuyorum...cunku bu surgun ne kadar surecek kimbilir...
as long as you believe...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder