saturnine

Yap-bozumun kayip parcalarini aradim daginik odamda...halbuki hep tam gibi gelmisti parcalar, zorlama ile oturtulmus olanlari cikarttim, geride kalan hicin ebediligi idi...meger kendimi kandirmisim bitirdim diye sevinirken...caresizlige boyun egmek istemiyorum bu gece, disaridaki yagmur gozumden akan yaslardan daha azdi, saklamak icin disari kactim...firtina sokaklardan herseyi silip atmisti, kalbimden sokup atamadigi hayalin ise o an yanimdaydi, kendime ihanet edip sarildim ona, defalarca kendime yeminler etmistim seni dusunmemesine...

Acizlik kalbimin en buyuk dusmani, zaten ask yaralari adina tasidigim gazilik madalyalarina yer kalmamisti gogsumde, bir yara daha beni olume suruklemeyecekti de ne yapacakti? Vazgecmistim iyi olan herseyden, senden bile...senin ugruna sensizligi goze almasaydim seni sevmezdim...Olumden korktugumdan degildi bu kacis, bu seni sana birakmakti, gocmen kuslarin icgudusu gibi kendi yalnizligima dogru kanatlanmak ve hic yasamamiscasina caldigim mutlulugumu kanatlarimdan senin uzerine geri birakmak icin...ugruna doktugum gozyaslarimi gormemen icin...duygusalligina yenilmemen icin... gittigin bir dogrudan bana donmemen icin...senin icin...

Ilik bu ruzgarin esiri olmamak da elde degildi, yildizlarin pesinden kosup kendimi hayallerimin bosluguna biraktim, sensizligin soguklugu artik geride kalmaya baslamisti, yap-bozun tamamladigi resmi gormekten de vazgectim, cunku bu karanlikta gorecegim mutlulugun resmi bile olsa gormek istemiyorum, resmin icinde sen yoksan ne anlami vardi ki, kelimenin icini dolduracak herhangi bir beden olsun istemedim... cunku sen herhangi biri olamadin hicbir zaman...geriye donebilir miyim bilmiyorum, beni cagiracak yine senin dogan, sen bahar olursan kanatlarim sana ucurur beni, bahar gelmezse canin sagolsun zeten evsizdim...