corrupted dreams

Zamanin tozlu raflarindan cikartilmis eski bir duygu, kitapligimdan attigimi saniyordum oysa...daginik odada masanin uzerindeki karalamalari yere sacarak o ezbere bildigim sayfayi actim, okumayali uzun olmus cocuk gibi hece hece okumaya basladim, okudugumdan bir anlam cikartmama gerek olmasa gerek cunku defalarca okudugum halde bir anlam cikartamamistim...ana dilim ask degildi ki, paslanmis kalbimden o dogru kelimeler bir turlu cikamamis ve ben bu soluk renkli odada caresiz bekliyorum...bekledigimin ne oldugunu bilsem de paslanmis bir hayaldi bu, ve yeni bir maglubiyet, kader kendini tekrar paradokslarinda bulamamisti ki ben onu umut labirentimden disari cikartayim...kalbim dilime hukmedemedi, o ezbere bildigim masali anlatamadim golgeme...

Yarinlar umut degil umutsuzluk getiriyordu, alttaki cami kirik kum saatimden dokulen zaman zerrecikleri bu sahnenin sonunu acimadan gosteriyordu...perde kapanip bir sonraki sahneye gecmeden once belki bir fisilti duymak istedim bu gece...gozlerin o sonsuz sularindaki hayatta kalma cirpinislarim ve kendini tekrar eden bir melodi, hic olmayacak bir zehirli bir dusun esiri olmus zavalli ben...

Yarin yine gunes dogacak ve hafizamdaki mutluluk karelerinin negatifleri uzerine isik vuracak ve yanacak mutluluk fotograflarim, ben yine o siyahlarimi giyerek sessizce akacagim sokaklara ve kendimden saklanabilecegim bir yer arayacagim, murekkebi bitmis kalemimle kagitlarin uzerine mektup yazmaya calisacagim, bilmedigim adrese postalayacagim, okuyabilen olursa beni bulacagi yeri zaten biliyor...

as long as you believe...