insan ruyalar alemine giderken kimbilir kac basamakli bir merdiveni tirmaniyor olmali ki, uyanirken hissettigi o dusme duygusu ile irkilip, hayal kirikligi ile gercege merhaba diyor...bir ruyaya ne kadar asik olursak onu bir kez daha gormek de o kadar imkansizlasiyor, zihnimizin oynadigi bu kisacik oyuna ne kadar cabuk alisiyoruz ve onu benimsiyoruz...geceleri belki bu yuzden seviyorum, aklim yine bana oyunlar oynayacak ve ben yine kendi bedenimi bu guvensiz dunyada birakip neresi oldugunu bilmedigim bir hayale gidecek...
orada doganin renkleri gerceginkinden kontrast tonlarda... belli ki bu asimetrinin cazibesiyle ben kendimi daha ozgur hissedip, doga kanunlarina karsi dimdik ayakta duran irademle mitolojiden cikma bir karaktermisim gibi zamana yon veriyorum...kelimelerin su ustune yazilmasi gibi hafizamda belki hic kalmayacak misralari fisildiyorum buradan sonsuzluga, bazen de bir buyucunun sihirli sozleri gibi gokyuzunu ikiye bolup bambaska bir hayali karalamaya basliyorum...
yuzu belli olmayan bir perinin pesinde gittikce hayali daha cok sevip gercege uyanmama inadim gittikce buyuyor...nereye kadar gidecegi belli olmayan bir kuyruklu yildiz...ve ona ulasmaya calisan bir zavalli...nedeni aslinda belli bu duslerin, gercegine hic kavusamamis birinin ruyasinda bile kavustugunda ne yapacagini bilmemesinden kaynaklanan bir acemilik ve ulasmama istegi...tereddut...belirsizlik...ve adi cok onceden koyulmus bir yalnızlik...
surgun hic bitmeyecek gibi yeryuzunde, bittiginde ise devamini bilmedigim bir baska masal baslayacagim umudu... o umut da olmasa olumu bu kadar sevemezdim...ve hava kararmaya basladi, demek ki gercekler aleminde hava aydinlanmaya basladi, o hala yasadigimi hissettiren yari uyanik durumdan, kisa oyunun sonunu goremeden donmenin verdigi aciyla bedenime donmeme az kaldi...elim agirlasti, kalemin murekkebi bitmis gibi siliklesmeye basladi...sanirim vakit gelmis...gunaydin gercekler...
as long as you believe...
orada doganin renkleri gerceginkinden kontrast tonlarda... belli ki bu asimetrinin cazibesiyle ben kendimi daha ozgur hissedip, doga kanunlarina karsi dimdik ayakta duran irademle mitolojiden cikma bir karaktermisim gibi zamana yon veriyorum...kelimelerin su ustune yazilmasi gibi hafizamda belki hic kalmayacak misralari fisildiyorum buradan sonsuzluga, bazen de bir buyucunun sihirli sozleri gibi gokyuzunu ikiye bolup bambaska bir hayali karalamaya basliyorum...
yuzu belli olmayan bir perinin pesinde gittikce hayali daha cok sevip gercege uyanmama inadim gittikce buyuyor...nereye kadar gidecegi belli olmayan bir kuyruklu yildiz...ve ona ulasmaya calisan bir zavalli...nedeni aslinda belli bu duslerin, gercegine hic kavusamamis birinin ruyasinda bile kavustugunda ne yapacagini bilmemesinden kaynaklanan bir acemilik ve ulasmama istegi...tereddut...belirsizlik...ve adi cok onceden koyulmus bir yalnızlik...
surgun hic bitmeyecek gibi yeryuzunde, bittiginde ise devamini bilmedigim bir baska masal baslayacagim umudu... o umut da olmasa olumu bu kadar sevemezdim...ve hava kararmaya basladi, demek ki gercekler aleminde hava aydinlanmaya basladi, o hala yasadigimi hissettiren yari uyanik durumdan, kisa oyunun sonunu goremeden donmenin verdigi aciyla bedenime donmeme az kaldi...elim agirlasti, kalemin murekkebi bitmis gibi siliklesmeye basladi...sanirim vakit gelmis...gunaydin gercekler...
as long as you believe...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder