reverie

Bu Blogda Ara

Cumartesi, Eylül 01, 2007

sunset of hopes

murekkebi kurumaya baslamis bir yazar icgudusuyle yine sanal sayfalarin sonsuzluguna birakip kendimi degismeyen hayatimdan kesitleri yine kendini tekrar eden cumlelerle anlatmak istedim, elimden gelen baska da birsey yok cunku kader karsisinda aslinda o kadar zayifiz ki basit detaylar disinda degistirebilecegimiz pek de birseyin olmadigini aci aci seyrediyoruz...
yorgunluk gozlerde artik alisilmis olsa gerek ki eskisi gibi acitmiyor, zamani gelince nasilsa yeterince dinlenecegimiz yerde bir sonsuzluk olacak...zamani gelinceye kadar uykuyu ve ruyalari bir kenara birakip gerceklerin tenimizde yarattigi urpertiyle geride bir iz birakmak gerekir bence...kimbilir belki geride kalanlardan getirdigim noktadan alir ve daha da ileri goturur...umutsuzlugu...
belki bu gunaha islemeye kararli olan tek ben degilimdir, karanliktan aydinliga bakan tek degilimdir...aydinlik denen taraftaki hayati tattigim icin buradayim bunu anlayabilse keske beni taniyanlar, bile bile bir ruyaya inanmak kendini tatminden ote ne olabilir ki? cevabi aramayacagim bile...
as long as you believe...

Hiç yorum yok: